Zuivering van de geest

Wijsheid
Meer weten over esoterie, religie, persoonlijke ontwikkelingis de kunst van het ontvankelijk zijn voor de mening van anderen en tolerant zijn ten opzichte van hun vooroordelen, terwijl men zichzelf behoedt voor de beperkingen en dogma’s.

Religie
is het pad van de bevrijding uit de gevangenschap van die illusie die ontstaat wanneer men een dualiteit veronderstelt in de eenheid van liefde – menselijk en goddelijk.

Spiritualiteit
is het proces waarin wij onszelf schonen van alle aspecten van zelfingenomenheid, terwijl we tegelijkertijd in onszelf naar de goddelijke impuls zoeken die bron en doel van de hele schepping is.

Mystiek
Is een innerlijk ontwaken tot de werkelijkheid van het ondefinieerbare, dat ervaren wordt als de stem van het hart luid roept: ‘Dit is niet mijn lichaam, dit is de tempel van god.’

Reiniging van de geest
Evenzeer als het nodig is het lichaam te wassen en te reinigen, evenzo is het nodig - misschien zelfs nog meer nodig - dat de geest, het denken en voelen, gereinigd en gezuiverd wordt.

Alle onzuiverheid veroorzaakt ziekte en onregelmatigheid in de functionering van het lichaam. Het zelfde geldt voor de geest. Er zijn onzuiverheden die in het geestelijk vlak liggen, welke de oorzaak kunnen zijn van verschillende ziekten en, door de geest te zuiveren, werkt men er toe mede gezondheid te scheppen in zowel lichaam als geest.
Onder gezondheid versta ik de natuurlijke toestand. 

En wat is geestelijk zijn anders dan natuurlijk zijn? Zeer weinig mensen denken er zo over.
Zoveel mensen denken dat geestelijk zijn wil zeggen dat men in staat is wonderen te verrichten of dat men vreemde dingen en wonderbaarlijke verschijnselen kan zien; en maar weinigen weten dat geestelijk zijn eenvoudig betekent natuurlijk zijn.

Zuivering van geest kan op drie verschillende manieren gebeuren.

De eerste manier is door de geest tot rust te brengen, want het is dikwijls de activiteit van onze geest die onzuiverheden voortbrengt. Door de geest tot rust te brengen verwijdert men die onzuiverheden: het is of men de geest dan op zijn natuurlijke toonhoogte afstemt. Men kan de geest met een vijver vergelijken: wanneer het water in de vijver onberoerd is, is de weerkaatsing helder en zo is het ook met de geest.
Wanneer de geest in beroering is kan er geen intuitie noch inspiratie helder in worden opgevangen. Maar zodra de geest tot rust is gekomen, vangt hij een helder beeld op, evenals de vijver wanneer het water onbewogen is. Deze toestand kan teweeg worden gebracht door het lichaam tot rust te brengen.
Door in een bepaalde houding te gaan zitten, wordt een bepaald resultaat bereikt. Mystici weten van verschillende manieren van in stilte te zitten en iedere manier heeft een bepaalde betekenis.

De tweede manier om de geest te zuiveren is door middel van de adem. Onzuiverheden van de geest kunnen uitgebannen worden door op de juiste manier adem te halen; daarom combineren de mystici ademhaling met een bepaald houding. De houding helpt de geest tot rust te brengen en de ademhaling helpt de geest te zuiveren; deze twee gaan samen.

De derde manier om de geest te zuiveren is door de geesteshouding, door de juiste houding ten opzichte van het leven. Dit is de morele weg en de Koninklijke weg naar de zuiverheid. Een mens mag dan ademhalen en in stilte zitten in ik weet niet hoeveel verschillende houdingen, maar als hij niet de juiste levenshouding (gezindheid) heeft, zal hij niet verder komen; want dit is de hoofdzaak.

Maar de vraag is: Wat is de juiste levenshouding? (gezindheid)

De juiste houding hangt af van de mate waarin men eigen tekortkomingen vergoelijkt.Heel dikwijs staat men klaar om zich zelf schoon te praten van eigen fouten en is men niet genegen zijn ongelijk te erkennen. Maar tegenover anderen neemt men die houding niet aan. Men spaart ze niet als het op kritiseren aankomt.
Het is zo makkelijk zich over anderen afkeurend uit te laten. Het is zo makkelijk nog een stap verder te gaan en een hekel aan anderen te krijgen het is helemaal niet moeilijk nog een stap verder te gaan en anderen te haten. En wanneer men zo handelt, is men zich er niet van bewust dat men iets verkeerds doet. Hoewel dit iets is dat zich van binnen ontwikkelt, ziet men het alleen buiten zich; al het slechte dat zich van binnen ophoopt ziet men in de ander. Daarom leeft de mens in een illusie; hij is altijd tevreden met zichzelf en geeft altijd anderen de schuld. En het merkwaardige is dat het de meest laakbare is die anderen het meeste laakt.. Men kan het beter andersom uitdrukken; omdat men anderen veel laakt, wordt men zelf zeer laakbaar.
Er bestaat schoonheid van vorm, van kleur, van lijn, van optreden, van karakter.

Sommige mensen hebben een tekort aan schoonheid, terwijl anderen er meer mee gezegend zijn. Alleen omdat men gaat vergelijken vindt men de ene mens beter dan de ander. Indien wij niet gingen vergelijken zou ieder mens goed zijn. Alleen door vergelijking vinden wij het ene ding mooier dan het andere. Maar indien wij nauwkeuriger keken, zouden wij de schoonheid in het andere ook ontdekken. Heel dikwijls deugt onze vergelijking niet, want wat wij vandaag goed en mooi vinden kunnen wij een maand of een jaar later wel eens anders beoordelen. Hieruit blijkt, dat wij iets waarnaar wij kijken alleen dan mooi kunnen vinden indien de schoonheid ervan zich aan ons oog openbaart.
Zolang iemand een ander beoordeelt, is hij niet in staat zichzelf te beoordelen, omdat hij zo vol is van de fouten van anderen, dat hij niet eens de tijd heeft de eigen tekortkomingen op te merken. Hoe wijzer men wordt, des te minder men oordeelt, omdat men meer fouten in zichzelf dan in de ander ontdekt.
Zonder overdrijving kunnen we zeggen, dat iemands ergste vijand zijn ego is. Als het ego niet onder controle is, wordt het meer en meer een obstakel bij alles in ons leven. Immers, er is niets dat een meer verslavend effect heeft dan iemands ego.
Daar waar de meeste mensen geneigd zijn te strijden met het ego van anderen, leveren de wijzen slag met het eigen ego. In het eerste geval is de overwinning slechts tijdelijk, terwijl de overwinning van de wijzen over het ego blijvend is.
De mens is in feite van goddelijke oorsprong, maar door de bevrediging van het ego verwordt koningschap tot slavernij en wordt iemand uiteindelijk een last voor zichzelf.

Bij de training van het ego is het niet nodig zich te onthouden van het vervullen van verlangens. Het gaat erom, onze verlangens te beheersen in plaats van toe te staan dat zij ons beheersen. Voorts moeten we leren een onderscheid te maken tussen wat natuurlijk en onnatuurlijk is; tussen noodzakelijk en niet-noodzakelijk; tussen wat geluk en wat zorgen brengt, tussen goed en verkeerd, elke situatie gezien vanuit het eigen gezichtspunt.
Het is zonder twijfel moeilijk een onderscheid te maken tussen de verschillende omstandigheden, maar als we pal staan in het bevechten van het ego, beschermen we onszelf ertegen dat we door onze misplaatste verlangens tot slavernij gebracht worden.

De training van het ego betekent niet per se een somber bestaan van onthouding. De bedoeling is dat we er wijzer van worden. Het is belangrijk dat we begrijpen wat we werkelijk wensen, waarom we het wensen en of we het ons kunnen veroorloven, en wat de consequenties zijn van de vervulling van de wens. Het ego maakt iemand niet alleen onzeker en kwetsbaar, maar ook tot een angsthaas en hulpeloos ten opzichte van zichzelf en anderen.
Iemand die kwetsbaar is, is ook onzeker. Hij is zich alleen bewust van zijn beperkingen en van zijn opgesloten zijn binnen die beperkingen. In feite is de oorzaak van de meeste van onze tekortkomingen de neiging zich zorgen te maken over wat anderen van ons denken. Dit leidt tot kwetsbaarheid en onzekerheid. Daarbij komt dat de afhankelijkheid van de goedkeuring van anderen om de eigen onzekerheid te maskeren, zich kan ontwikkelen tot een punt waarop we een marionet worden waarmee het ego een duister spel speelt.
Zelfrespect maakt dat we ook anderen kunnen respecteren. Iemand die weinig zelfrespect heeft, hecht niet veel waarde aan het respecteren van anderen.
Respect wordt niet alleen getoond door toe te geven en onderdanig te zijn. Werkelijk respect is een houding die rechtstreeks voortkomt uit het oprechte gevoel van het hart. Iemand zonder respect voor anderen zal net doen alsof hij toegeeft, maar de ander tegelijkertijd met een scherpe opmerking een klap in het gezicht geven. Respect geven we niet alleen aan degenen die boven ons staan, maar bovenal aan hen die denken dat wij boven hen staan.
Werkelijk respect is een uitdrukking van bescheidenheid.
Bescheidenheid is de schoonheid zelve, omdat ze aanzet tot versluiering van het zelf. In deze sluier schuilt de bescheidenheid van de kunstenaar: de inspiratie van de dichter, de ziel van de musicus en de intuïtie van een spiritueel mens. In het denken, spreken, gedragen, in herinneren en bewegen uit bescheidenheid zich in charme. Wat is bescheidenheid? Het is een gevoel dat opstijgt uit het levend hart. Bescheidenheid is het leven zelf. Leven dat zich bewust is van zijn schoonheid heeft de neiging zich te hullen in de sluier van bescheidenheid.
Een voetzoeker schreeuwt: ‘Ik ben het licht’, en in een ogenblik is hij uitgedoofd. Bescheidenheid echter is stil als een diamant, maar schittert met innerlijk licht, onveranderd, zonder onderbreking.
Verruiming van bewustzijn - Ontleren
Het is heel moeilijk te vergeten wat men eens geleerd heeft. Leren is één ding en iets weer afleren is een ander ding. Het proces van geestelijke verwezenlijking voltrekt zich door ‘ontleren’.
De mensen beschouwen wat zij geloven als hun godsdienst. In werkelijkheid is geloof als een trede die leidt naar godsdienst. Indien ik geloof in beeld zou moeten brengen, zou ik het zien als een trap dien naar hogere verwezenlijking leidt. Maar in plaats van de trap op te lopen, blijven de mensen er op staan.
Het is als stromend water dat opgehouden heeft te stromen.
De mensen hebben hun geloof star gemaakt en in plaats van beter te worden door hun geloof, gaan zij achteruit. Als het niet zo was, zou men denken dat allen die geloven in God, in waarheid en in het hiernamaals beter zouden zijn dan de ongelovigen.
Maar wat vaak gebeurt is dat zij slechter zijn, omdat zij hun eigen voeten aan hun geloof hebben vastgeklonken.
Dikwijls bevind ik mij in een positie dat ik maar heel weinig kan zeggen, vooral wanneer iemand bij mij komt met vooropgezette ideeën en dan mijn leiding en aanwijzingen vraagt op het geestelijke pad; maar eigenlijk is zijn bedoeling om eerst uit te vinden of mijn opvattingen wel passen in zijn gedachtegang. Hij kan zich niet zonder meer open stellen om de geboden leiding te ontvangen. Hij is niet gekomen om mijn ideeën te volgen, maar hij wil voor zichzelf bevestigd zien dat zijn eigen opvatting juist is. Negentig van de honderd mensen die komen om geestelijke leiding zijn van dat slag.

Wat blijkt hieruit? Dat zij hun eigen opvatting niet willen prijsgeven maar bevestigd willen zien dat het idee dat zij hebben, juist is.
Geestelijke verwezenlijking is van het begin tot het einde ‘ontleren’ wat men geleerd heeft. Maar hoe ontleert men? Wat men geleerd heeft is een deel van ons zelf. Men kan het doen door wijzer te worden. Naarmate men wijzer wordt is men beter in staat zijn eigen opvattingen in twijfel te trekken en dus tegen te spreken. Hoe minder wijsheid men heeft, des te meer houdt men vast aan eigen ideeën. Bij de wijste mens vindt men de bereidheid in anderen de meerdere te erkennen. En de meest dwaze mens staat altijd klaar om zich schrap te zetten en zijn eigen ideeën te verdedigen. De reden is dat een wijs mens gemakkelijk afstand kan doen van zijn gedachten, terwijl de dwaze er aan vast houdt. Juist omdat hij aan zijn eigen ideeën vasthoudt wordt hij niet wijs; daarom komt hij niet verder.

Zuivering van het denken, van de geest, is daarom de enige methode waardoor men het geestelijk doel kan bereiken. Om daartoe te komen moet men oog hebben voor het standpunt van een ander. Want in werkelijkheid is ieder gezichtspunt ons eigen gezichtspunt. Naarmate men zich verruimt en het inzicht zich verdiept, des te meer groeit het besef dat ieder gezichtspunt juist is. Indien iemand zijn bewustzijn kan verruimen tot het bewustzijn van een ander, dan wordt zijn bewustzijn zo groot als dat van twee mensen. En het kan zo groot worden als dat van duizend mensen, indien men zich aanwent te proberen te zien wat anderen denken.

De volgende stap op de weg naar geestelijke zuivering is dat men in staat is het juiste in het verkeerde en het verkeerde in het juiste te zien, en het goede in het kwade en het kwade in het goede. Het is een moeilijke taak, maar wanneer men dat eenmaal kan, dan staat men boven goed en kwaad.
Men moet in staat zijn de pijn in het genot te zien en het genot in de pijn; de winst in het verlies en het verlies in de winst. Wat gewoonlijk gebeurt is dat onze ogen blind zijn voor het ene en slechts op zijn voor het andere; dat men of het verlies niet ziet of de winst niet; indien me het goede onderkent, onderkent men het verkeerde niet.

Zuivering van denken, van de geest, betekent dat indrukken zoals goed en kwaad, juist en verkeerd, winst en verlies, genot en pijn, deze tegenstellingen die de geest blokkeren, uit de weg moeten worden geruimd door het tegengestelde van deze dingen te zien. Dan herkent men de vijand in de vriend en de vriend in de vijand. Wanneer men het vergif kan onderkennen in de nectar en de nectar in het vergif, dat is de tijd dat ook leven en dood één worden.
Tegenstellingen blijven dan niet langer tegenstellingen voor iemand.
Dat wordt met zuivering van de geest bedoeld. En zij die deze trap bereiken zijn de ware levende wijzen.
De derde kant van geestelijke zuivering is om zich te identificeren met wat men niet is. Hierdoor zuivert men de geest van indrukken van zijn eigen onware identiteit. Het kan voorkomen dat mensen gezonde van lichaam zijn, maar niet van geest.

Heel dikwijs houden zij een ziekte vast die zij kwijt zouden kunnen raken. En hetzelfde kan zich ook voordoen met misère. Mensen die zich van narigheid bewust zijn trekken narigheid aan. Zij maken hun eigen misère. Het is niet zo dat het ongeluk in hen geïnteresseerd is, maar zij zijn geïnteresseerd in het ongeluk. Het ongeluk kiest niet de mensen uit , maar de mensen kiezen hun ongeluk. Zij houden die gedachte vast en die gedachte wordt een deel van henzelf. Wanneer iemand overtuigd is dat hij bergaf gaat, gaat hij bergaf; zijn gedachte helpt hem om af te zakken. Daarom is het derde aspect van zuivering van de geest dat men zich kan vereenzelvigen met iets anders.

Mediteer, denk na, ervaar, voel, en het belangrijkst: handel ernaar. Probeer jezelf te ervaren, alleen zo kan bewustzijn zich manifesteren. En bewustzijn,.....leidt je naar uitoefening van je vrije wil,..... dat is het uiteindelijk het enige goed dat je bezit.
 " En zijn vrede daalde op hen neer; en met in hun hart de engel der liefde, in hun hoofd de wijsheid der wet en in hun handen de kracht van de wedergeboorte gingen zij heen en vertoefden onder de Zonen der Mensen, om hen die nog in strijd verkeerden, in de duisternis, het licht van de vrede te brengen."
Essenen
het vredesevangelie van de Essenen