Het Zuur-basen evenwicht

Zuur - basen evenwicht in voeding en lichaam

Onder zuren verstaat men stoffen die waterstofionen leveren, terwijl men onder basen stoffen verstaat die waterstofionen opnemen. Een pH waarde van 7 geldt als neutraal, een pH waarde kleiner dan 7 geeft een zuur milieu aan en een pH waarde boven de 7 geeft een alkalisch (basisch) milieu aan. Maagzuur heeft een pH van 2.0 (sterk zuur), terwijl bloed een pH heeft van 7.4 (licht alkalisch). De pH van speeksel is ongeveer 7.0 , dus neutraal. >> Lees het artikel over de gevolgen van verzuring

Een goede zuurgraad in het lichaam is één van de meest kritische factoren of voor een goede gezondheid. Tijdens de stofwisseling worden voortdurend zure eindproducten gevormd. Kleine schommelingen in de pH-waarde kunnen drastische veranderingen van het metabolisme in de cellen tot gevolg hebben en zo storingen veroorzaken.

Het is van het grootste belang dat de pH waarde van ons bloed stabiel blijft, een pH waarde van 7,2 in plaats van 7,4 heeft de dood tot gevolg. Ons lichaam kent gelukkig vele manieren om een afwijkende pH te voorkomen waarbij de longen en de nieren een belangrijke rol spelen.

Optimale pH waarde

• Bloed 7,35 - 7,45 (ideaal 7,41)
• Speeksel 6,00 - 7,50
• Maag 1,35 - 3,50
• Urine 4,50 - 8,40
• Dunne darm 6,50 - 7,50
• Dikke darm 5,60 - 6,90

Al onze cellen baden in het extracellulaire vocht dat net zoals het bloed licht basisch is (pH 7,35-7,45). De uiterste pH-waardes waarbinnen nog leven mogelijk is liggen voor het bloed en het extracellulaire vocht tussen 6,8 en 7,8. Te lage pH-waardes (zuur) leiden sneller tot levensbedreigende situaties dan te hoge waardes (basisch). Zo ontdekte dr. Berthold Kern dat een verlaagde pH waarde (meer zuur) tot een verdikking van het bloed leidde.

Voeding speelt een belangrijke rol als het aankomt op het handhaven van een goed zuur/base evenwicht. Mineralen als calcium, magnesium , kalium en natrium fungeren als zogenaamde zuurbuffers. In een gezond lichaam zijn de lichaamscellen alkalisch, in een ziek lichaam zuur. Hoe zuurder onze cellen zijn hoe meer gezondheidsklachten we ontwikkelen. Lichaamscellen sterven bij een pH waarde lager dan 3,5.

Onze lichamen produceren zuur als gevolg van een normaal metabolisme, dit dient in evenwicht gebracht te worden met alkalische mineralen die we binnen krijgen met onze voeding. Voedsel kan zuurvormend of basevormend zijn, afhankelijk van de verhouding tussen de mineralen calcium, magnesium, kalium en natrium enerzijds en de mineralen fosfor, zwavel en chloor anderzijds. De zuur/base verhouding van voedingsmiddelen kan uitgedrukt worden in milligram-equivalent (ME) zuur- of basenoverschot.

1ME = (calcium + magnesium + kalium + natrium) mg per 100 mg voedingsmiddel – (fosfor + zwavel + chloor) mg per 100 mg voedingsmiddel

Positieve uitkomst: basenoverschot in ME. Negatieve uitkomst : zuuroverschot in ME

De verhouding tussen base- en zuurvormende voedingsmiddelen zou ongeveer op 75%/25% moeten liggen maar helaas is het omgekeerde vaker het geval.

Na het verteren van voedsel blijft er altijd een zure of een basische "rest" over. Zo zorgen voedingsmiddelen zoals vlees, vis, brood, boter, kaas en eieren na de verbranding voor een zuuroverschot in het lichaam. Aardappelen, groenten en fruit veroorzaken daarentegen een basenoverschot. Een zuuroverschot in de voeding kan diverse aandoeningen tot gevolg hebben bijvoorbeeld: reuma, jicht, botontkalking, vermoeidheid, huidproblemen en zelfs een grotere vatbaarheid voor infectieziekten. De ideale voeding bevat een basenoverschot met ongeveer 2 tot 4 maal meer basenvormende dan zuurvormende voedingsmiddelen. Sommige zuurvormende producten kunnen toch heel gezond zijn, zoals bijvoorbeeld zilvervliesrijst. Het gaat erom de voeding zodanig samen te stellen dat er uiteindelijk een basenoverschot ontstaat.

Mineralen in onze voeding kunnen een verzurend of alkalisch effect hebben. Over het algemeen kun je stellen dat producten die de niet-metalen fosfor, chloor en/of zwavel bevatten die waterstofion aantrekken, zuurvormend zijn. De producten daarentegen die overwegend metalen (de zgn. alkalische metalen) zoals kalium, natrium, calcium, magnesium en/of ijzer bevatten die OH-ionen aantrekken, zijn over het algemeen basenvormend.

 

Voeding en pH

De Zweedse biochemicus prof. dr. Ragnar Berg (1875 - 1956) mag beschouwd worden als de grondlegger van de kennis van het zuur-base evenwicht in de voeding. Hij ontwikkelde een theorie over de optimale verhouding tussen de hoeveelheid voedsel met een zuren-overschot en met een basen-overschot.

Ragnar Berg ging uit van het feit dat metalen oxideren wanneer ze in water met zuurstof in aanraking komen. De metalen vormen door deze oxidatie basen, terwijl niet-metalen dan zuren vormen. Vervolgens kwantificeerde Ragnar Berg de effecten daarvan in voeding.

De vrije zuren zoals appelzuur, citroenzuur, melkzuur en ascorbinezuur uit voeding hebben weinig of geen invloed op de zuur-base balans. Alle zuur smakende producten hebben een basenoverschot.

 

Verzuurd zijn

Verzuring betekent letterlijk 'het zuurder worden van iets'. Het woord verzuring wordt vaak gebruikt in het kader van milieuvervuiling en de zure regen, maar wat ook erg belangrijk is, is de balans van zuur en base (alkalisch) in ons lichaam. Het ligt voor de hand, maar er zijn nog maar heel weinig wetenschappers die de studies van het organisch evenwicht van zuur-base van ons lichaam onder de knie hebben. Verzuring of Acidose - de medische term betekent een te hoog zuurgehalte van het bloed door ophoping van zuur in het bloed of verdwijnen van bicarbonaat uit het bloed (metabole acidose) of door ophoping van kooldioxide in het bloed als gevolg van een slechte longfunctie of langzame ademhaling (respiratoire acidose) - is dus geen alternatief begrip en wordt gewoon in alle medische handboeken zoals Merck Manual vermeld. Helaas wordt er te weinig aandacht aan dit cardinale problematiek geschonken en het belang van uitgebalanceerde zuur-base evenwicht niet op de juiste waarde weten in te schatten.

We weten dat de verzuring van bodem of water een gevolg is van de uitstoot - een verzamelnaam voor stikstofmonoxide en stikstofdioxide - ammoniak en organische stoffen. Deze verzurende stoffen komen via lucht of water in de grond terecht. Ze tasten dus rivieren, meren en water en uiteindelijk mens en dier en de planten aan door hogere zuur- en aluminiumconcentraties. De stoffen dringen via bladeren en wortels in planten en bomen, waardoor deze vatbaar zijn voor ziekten. De te hoge concentraties nitraat in het drinkwater en in de grond is zeer schadelijk voor mens en dier en de vegetatie.
Eiwitten gaan klonteren in een zure vloeistof. Omdat het bloed veel eiwitten bevat doet het lichaam er alles aan om de pH van het bloed neutraal te houden (pH = 7), dit is de zgn. zuur-basen balans. Het neutraal houden van de pH van het bloed doet het lichaam o.a. met mineralen. Bevat voeding te weinig mineralen en vitamines dan worden deze onttrokken aan de zgn. basendepots (haarbodem, tanden, botten en weefsels).

 

Gevolgen

Vele ziektes (met name auto-immuunziektes oftewel chronische ziektes) worden door het verkeerd functioneren van je eigen afweersysteem veroorzaakt. Vergelijk een leger die eigen leger aanvalt omdat zij niet herkennen wie de vijanden en hun eigen soldaten zijn, omdat zij bij voorbeeld dezelfde tenue hebben of de houding hebben alsof zij de vijanden zijn etc etc. Hoe komt het dat het immuunsysteem niet herkennen wat goed en slecht is? Volgens de nieuwste inzichten en studies prolifereert het immuunsysteem door te zure milieu in ons lichaam met name in ons darmstelsel, omdat ons lichaam in het algemeen met name onze darmflora het beste functioneren in een gebalanceerde zuur-base milieu; de verhouding tussen base- en zuurvormende voedingsmiddelen zou ongeveer op 75% - 25% moeten liggen maar helaas is het omgekeerde vaker het geval, met alle gevolgen van dien ...In een zuurmilieu functioneren onze goede darmbacteriën (minimaal 500 soorten en in aantal 10¹4 bacteriën, 10 x zoveel dan onze menselijke cellen ) die voor de opname van onze voedingsstoffen regelen en voor 75% ons immuunsysteem bepalen, veel slechter. Het zorgt o.a. voor de ontsporing van het immuunsysteem, waardoor chronische ziektes waaronder allergie het gevolg is.
Bevat je voeding gedurende langere tijd onvoldoende mineralen en vitamines (althans te weinig opgenomen), dan worden zoveel voedingsstoffen uit uw lichaam onttrokken dat het lichaam ziek wordt. In eerste instantie worden mineralen onttrokken aan weefsels, botten, tanden en de haarbodem.
De eerste symptomen zijn o.a. cariës, haaruitval, allergie, huidklachten, vermoeidheid, migraine etc. Indien er nog meer mineralen aan het lichaam onttrokken worden ontstaan ernstigere ziektes.  >> Lees het artikel over de gevolgen van verzuring

Koffie, zwarte thee, alcohol en suiker zijn bijzonder zuurvormend, dus bij voorbaat vermijden. Verder is het natuurlijk begrijpelijk dat geraffineerde producten, die over het algemeen (bijna) geen mineralen meer bevatten, ook sterk zuurvormend kunnen zijn. Ter illustratie: citroensap is redelijk zuur, maar door de vele mineralen heeft het toch een sterk ontzurend effect op het lichaam.

Sommige producten, al staan ze op de lijst als basenvormend, kunnen in grote hoeveelheden toch sterk zuurvormend werken. Dit komt door de vruchten- en azijnzuren in deze producten; voorbeelden hiervan zijn met name zure vruchten zoals sinaasappels, citroenen, grapefruits en zure bessen. Ook melk en producten hiervan, werken in grote hoeveelheden eerder als zuur- dan als basen leverancier.

Tabel

De waarden in onderstaande tabel hebben betrekking op rauwe producten (per 100 gram). Bij het koken van groenten gaan waardevolle basenvormende mineralen verloren. Kook groenten daarom zo kort mogelijk en verwerk het groentenat in soep of saus.

Hieronder staat een andere lijst met voedingsstoffen en hun ontzurende of verzurende werking. Een gebalanceerde voeding bestaat voor 60% uit alkalische en voor 40% uit verzurende producten.

 

Achtergrondinformatie

Zuren en basen zijn feitelijk elkaars tegenpool. Afzonderlijk zijn ze giftig, tezamen neutraliseren zij elkaar. Een overschot aan zuren levert moeilijkheden op, omdat zij alleen door (alkalische) basen onschadelijk kunnen worden gemaakt. Te veel basen geven nooit problemen, omdat zij zich binden aan het koolzuur wat wij uitademen.

Ons bloed is van nature alkalisch en het lichaam zal ook altijd proberen dit zo te houden. Dreigt dit mis te gaan, dan spreekt men van bloed acidose, een dodelijke zaak, waartegen het organisme onmiddellijk aan de noodrem trekt. Er worden dan zogenaamde "noodbasen" vervaardigd uit eiwitten die toevallig voorhanden zijn, ook uit onze eigen weefsels. Het nadeel van deze extra eiwitverbranding is dat zich  opnieuw zuren vormen. Uiteindelijk plegen de zuuroverschotten (urinezuren) aanslagen op ons organisme. Ook suikerziekte jicht en reuma worden voor een groot deel door deze vorm van acidose veroorzaakt. Weefsels raken aangetast, degenereren en functioneren steeds slechter. Men komt in een vicieuze cirkel terecht.

De symptomen en gevolgen van verzuring (Acidose)

De Chinese geneeskunde weet al duizenden jaren lang: "Wat de nieren en blaas niet kunnen uitscheiden, dat moet de darm uitscheiden. Wat deze echter niet kunnen uitscheiden, dat moeten de longen doen. Als alle tezamen niet genoeg giftstoffen kunnen uitscheiden, dan moet de huid inspringen. En als tenslotte de huid niet meer kan uitscheiden, leidt dat tot de dood" 
 

Verzuurd zijn

Verzuring betekent letterlijk 'het zuurder worden van iets'. Het woord verzuring wordt vaak gebruikt in het kader van milieuvervuiling en de zure regen, maar wat ook erg belangrijk is, is de balans van zuur en base (alkalisch) in ons lichaam. Het ligt voor de hand, maar er zijn nog maar heel weinig wetenschappers die de studies van het organisch evenwicht van zuur-base van ons lichaam onder de knie hebben. Verzuring of Acidose - de medische term betekent een te hoog zuurgehalte van het bloed door ophoping van zuur in het bloed of verdwijnen van bicarbonaat uit het bloed (metabole acidose) of door ophoping van kooldioxide in het bloed als gevolg van een slechte longfunctie of langzame ademhaling (respiratoire acidose) - is dus geen alternatief begrip en wordt gewoon in alle medische handboeken zoals Merck Manual vermeld. Helaas wordt er door de reguliere en complementaire geneeskunde te weinig aandacht aan dit kardinale problematiek geschonken en daarom wordt het belang van uitgebalanceerde zuur-base evenwicht niet op de juiste waarde door specialisten en medici ingeschat.

We weten dat de verzuring van bodem of water een gevolg is van de uitstoot - een verzamelnaam voor stikstofmonoxide en stikstofdioxide - ammoniak en organische stoffen. Deze verzurende stoffen komen via lucht of water in de grond terecht. Ze tasten dus rivieren, meren en water en uiteindelijk mens en dier en de planten aan door hogere zuur- en aluminiumconcentraties. De stoffen dringen via bladeren en wortels in planten en bomen, waardoor deze vatbaar zijn voor ziekten. De te hoge concentraties nitraat in het drinkwater en in de grond is zeer schadelijk voor mens en dier en de vegetatie.
Eiwitten gaan klonteren in een zure vloeistof. Omdat het bloed veel eiwitten bevat doet het lichaam er alles aan om de pH van het bloed neutraal te houden (pH = 7), dit is de zgn. zuur-basen balans. Het neutraal houden van de pH van het bloed doet het lichaam o.a. met mineralen. Bevat voeding te weinig mineralen en vitamines dan worden deze onttrokken aan de zgn. basendepots (haarbodem, tanden, botten en weefsels).
Zuren en basen zijn feitelijk elkaars tegenpool. Afzonderlijk zijn ze giftig, tezamen neutraliseren zij elkaar. Een overschot aan zuren levert moeilijkheden op, omdat zij alleen door (alkalische) basen onschadelijk kunnen worden gemaakt. Te veel basen geven nooit problemen, omdat zij zich binden aan het koolzuur wat wij uitademen. Onze bloed is van nature alkalisch en het lichaam zal ook altijd proberen dit zo te houden. Dreigt dit mis te gaan, dan spreekt men van bloed acidose, een dodelijke zaak, waartegen het organisme onmiddellijk aan de noodrem trekt. Er worden dan zogenaamde "noodbasen" vervaardigd uit eiwitten die toevallig voorhanden zijn, ook uit onze eigen weefsels. Het nadeel van deze extra eiwitverbranding is dat zich  opnieuw zuren vormen. Uiteindelijk plegen de zuuroverschotten (urinezuren) aanslagen op ons organisme. Ook suikerziekte jicht en reuma worden voor een groot deel door deze vorm van acidose veroorzaakt. Weefsels raken aangetast, degenereren en functioneren steeds slechter. Men komt in een vicieuze cirkel terecht.

Gevolgen

Een goede zuurgraad in het lichaam is één van de meest kritische factoren of voor een goede gezondheid. Tijdens de stofwisseling worden voortdurend zure eindproducten gevormd. Kleine schommelingen in de pH-waarde kunnen drastische veranderingen van het metabolisme in de cellen tot gevolg hebben en zo storingen veroorzaken.

Het is dus van het grootste belang dat de pH waarde van ons bloed stabiel blijft, een pH waarde van 7,2 in plaats van 7,4 heeft de dood tot gevolg. Ons lichaam kent gelukkig vele manieren om een afwijkende pH te voorkomen waarbij de longen en de nieren een belangrijke rol spelen.

Vele ziektes (met name auto-immuunziektes oftewel chronische ziektes) worden door het verkeerd functioneren van je eigen afweersysteem veroorzaakt. Vergelijk een leger die eigen leger aanvalt omdat zij niet herkennen wie de vijanden en hun eigen soldaten zijn, omdat zij bij voorbeeld dezelfde tenue hebben of de houding hebben alsof zij de vijanden zijn etc etc. Hoe komt het dat het immuunsysteem niet herkennen wat goed en slecht is? Volgens de nieuwste inzichten en studies prolifereert het immuunsysteem door te zure milieu in ons lichaam met name in ons darmstelsel, omdat ons lichaam in het algemeen met name onze darmflora het beste functioneren in een gebalanceerde zuur-base milieu; de verhouding tussen base- en zuurvormende voedingsmiddelen zou ongeveer op 75% - 25% moeten liggen maar helaas is het omgekeerde vaker het geval, met alle gevolgen van dien ...In een zuurmilieu functioneren onze goede darmbacteriën (minimaal 500 soorten en in aantal 10¹4 bacteriën, 10 x zoveel dan onze menselijke cellen ) die voor de opname van onze voedingsstoffen regelen en voor 75% ons immuunsysteem bepalen, veel slechter. Het zorgt o.a. voor de ontsporing van het immuunsysteem, waardoor chronische ziektes waaronder allergie het gevolg is.
Bevat je voeding gedurende langere tijd onvoldoende mineralen en vitamines (althans te weinig opgenomen), dan worden zoveel voedingsstoffen uit uw lichaam onttrokken dat het lichaam ziek wordt. In eerste instantie worden mineralen onttrokken aan weefsels, botten, tanden en de haarbodem.
De eerste symptomen zijn o.a. cariës, haaruitval, allergie, huidklachten, vermoeidheid, migraine etc. Indien er nog meer mineralen aan het lichaam onttrokken worden ontstaan ernstigere ziektes.

Voeding en pH

De Zweedse biochemicus prof. dr. Ragnar Berg (1875 - 1956) mag beschouwd worden als de grondlegger van de kennis van het zuur-base evenwicht in de voeding. Hij ontwikkelde een theorie over de optimale verhouding tussen de hoeveelheid voedsel met een zuren-overschot en met een basen-overschot.

Ragnar Berg ging uit van het feit dat metalen oxideren wanneer ze in water met zuurstof in aanraking komen. De metalen vormen door deze oxidatie basen, terwijl niet-metalen dan zuren vormen. Vervolgens kwantificeerde Ragnar Berg de effecten daarvan in voeding.

De vrije zuren zoals appelzuur, citroenzuur, melkzuur en ascorbinezuur uit voeding hebben weinig of geen invloed op de zuur-base balans. Alle zuur smakende producten hebben een basenoverschot.

In eerste instantie wordt de pH van de urine lager om het zuur uit het lichaam te krijgen. Krijgt het lichaam gedurende langere tijd onvoldoende mineralen, dan verzuurt het bloed.
Op de lange termijn leidt een tekort aan voedingsstoffen tot diverse ziektes. Hieronder is in een tabel weergegeven in welke volgorde mineralen aan het lichaam worden onttrokken om een tekort aan voedingsstoffen in de voeding te compenseren.

Tekort aan mineralen leidt tot:
0-5 jaar		5-29 jaar		30-40 jaar		50-59 jaar		60 jaar en meer
Alle mineralen-voorraden zijn gevuld.		Mineralen onttrokken aan de haarbodem en de melktanden.		Bloedvaten, kraakbeen en gewrichten zijn gedeminerali-seerd, en de klierwerking is verstoord		Huid en nagels zijn gedeminera-liseerd en klieren zijn verbrand door zuren.		Beendergestel en gebit gedeminera-liseerd, klieren werken niet meer, hersenfuncties worden verstoord.
Gevolgen:
Lichaam is vrij van zuren en gifstoffen		Lusteloosheid, Uitputting, Haaruitval, Cariës, Verstopping, Diarree, Huiduitslag, Acné, Cellulitis, Koude of zweet voeten, Hoofdpijn, Migraine, Wit aangeslagen tong, Geen eetlust, Vraatzucht, Hyperactiviteit, Maagzuur		Allopecia Areata, Pigmentvlekken, Allergie, Aambeien, Arteriosclerose, Hoge Cholesterol, Hoge bloeddruk, Verstoring v.d. bloedsomloop Spataders, Artritis, Artrose, Aandoeningen v.d. tussenwervel-schijven, Reuma, Jicht, Spierspanning, Kramp		Ouderdomsvlekken, Botontkalking, hartinfarct, Klierziektes, Maag/darmziektes Alvleesklier-stoornissen, Open been, Leverbeschadiging, Nier- en galstenen		Parkinson, Alzheimer, Beroerte, Grijze staar, Groene staar, Oorsuizingen, Gehoorproblemen

Bij het onttrekken van mineralen uit de lichaamsweefsels ontstaan afvalstoffen, slakken genaamd. Deze slakken worden opgeslagen in de weefsels en hieruit verwijderd als het lichaam voldoende mineralen en water binnen krijgt. Een langdurig tekort aan mineralen heeft tot gevolg dat slakken in de weefsels opgeslagen blijven en hier de celstofwisseling belemmeren. Zo komt het lichaam in een neerwaartse spiraal van steeds verdere verzuring.
Opmerking: Het verzuren van het lichaam leidt niet tot alle hieronder genoemde symptomen. Ieder lichaam is anders en iedereen heeft andere lichamelijke zwaktes. Zo kan de een snel hoofdpijn of migraine ontwikkelen terwijl een ander bijvoorbeeld gevoeliger is voor tandbederf.

De essentie van gezondheid

pH waarde van het lichaam

Ons leven en onze gezondheid zijn gebaseerd op de instandhouding van ons inwendige milieu. Binnen dit inwendige milieu is het zuur-base evenwicht van groot belang. Het lichaam zélf geeft hieraan zeer hoge prioriteit. Zo wordt wanneer het bloed te zuur is, calcium aan de botten onttrokken om het bloed te alkaliseren. Zelfs het ademhalingscentrum in de hersenen wordt gestuurd door de zuur-base balans. Dit centrum reageert primair op een te hoog koolzuur gehalte in het bloed, veroorzaakt door verzuring, en niet op een zuurstoftekort, hetgeen voor de hand zou liggen. Hoewel de kennis van het zuur-base milieu nog onvolledig is, wordt in de complementaire en orthomolecualire geneeskunde het grote belang ervan algemeen erkend, maar ook niet door alle therapeuten onderkend.

Verzuring, onontkoombaar …

Paracelsus was de eerste die in onze westerse cultuur de verzuring van het lichaam als de belangrijkste oorzaak van alle ziektes noemde. Waar natuurvolken, door meer in biologisch evenwicht te leven, gevrijwaard blijven van chronische stofwisselingsziektes als diabetes, reuma, kanker, hart- en vaataandoeningen, daar laat de westerse leefwijze de zuur-base balans naar de zure kant doorslaan. Dit leidt op termijn tot de-mineralisering, afzettingen van stofwisselingsslakken in het bindweefsel en immuniteitsverlies.

Een belangrijke factor bij het in stand houden van een goede pH waarde is de gezonde darmflora. Schimmels en diverse kwaadaardige bacteriën deponeren hun vaak zure afvalstoffen in het lichaam.

Zuren worden als slakken afgezet in bindweefsel en vetweefsel. Op 50-jarige leeftijd bestaat bijna 50 procent van de vaste lichamelijke structuren uit slakken. Na deze leeftijd neemt de hoeveelheid slakken nog extra toe.

Zuren, basen en pH waarde

pH is afgeleid van het Latijnse potentia hydrogenii en betekent: “werkzaamheid van de waterstof”. Het is een maat voor de concentratie waterstofionen in oplossingen en geeft aan hoe zuur of basisch iets is. Hoe hoger de concentratie waterstofionen is, hoe zuurder de oplossing. Oplossingen met lagere hoeveelheden waterstofionen zijn basisch (alkalisch). De mate van zuur-base wordt weergegeven op een pH schaal van 1 tot 14. Hierbij staat 1 voor zéér zuur en 14 voor zéér basisch (alkalisch). De neutrale pH waarde is 7. De toename in pH is logaritmisch wat wil zeggen dat een pH waarde van 6, 10 maal zo zuur is als een pH van 7. Een pH-waarde van 5 is dan 100 maal zo zuur als een pH-waarde van 7.

Een goede zuurgraad in het lichaam is één van de meest kritische factoren of voor een goede gezondheid. Tijdens de stofwisseling worden voortdurend zure eindproducten gevormd. Kleine schommelingen in de pH-waarde kunnen drastische veranderingen van het metabolisme in de cellen tot gevolg hebben en zo storingen veroorzaken.

Optimale pH waarde

• Bloed 7,35 - 7,45 (ideaal 7,41)
• Speeksel 6,00 - 7,50
• Maag 1,35 - 3,50
• Urine 4,50 - 8,40
• Dunne darm 6,50 - 7,50
• Dikke darm 5,60 - 6,90

Al onze cellen baden in het extracellulaire vocht dat net zoals het bloed licht basisch is (pH 7,35-7,45). De uiterste pH-waardes waarbinnen nog leven mogelijk is liggen voor het bloed en het extracellulaire vocht tussen 6,8 en 7,8. Te lage pH-waardes (zuur) leiden sneller tot levensbedreigende situaties dan te hoge waardes (basisch). Zo ontdekte dr. Berthold Kern dat een verlaagde pH waarde (meer zuur) tot een verdikking van het bloed leidde.

Oorzaken van verzuring

q              slechte voeding

q              overmatig alcohol- en suikergebruik

q              slechte eetgewoonten

q              stressbelasting

q              milieu invloeden

q              verminderde functie van lever, nieren of longen

q              weinig beweging

q              roken

q              crash diëten

q              overmatige sportactiviteiten

q              veroudering

Het belang van een goede pH waarde

Hoe belangrijk een goede pH waarde is zien we bij de werking van enzymen in ons lichaam. Het hele stoffelijke gebeuren in het levende organisme is afhankelijk van de werking van enzymen, waarvan de werking weer afhankelijk is van de concentratie waterstofionen (d.w.z. de pH waarde).

Enzymen tonen alleen een optimale werking bij een bepaalde pH waarde en zij reageren zeer gevoelig op veranderingen daarvan. Enzymen zijn verantwoordelijk voor alle activiteiten in het lichaam. Zelfs “denken” heeft enzymactiviteit nodig. Er zijn ruwweg 2 soorten enzymen: spijsverteringsenzymen en metabole enzymen. De belangrijkste spijsverteringsenzymen zijn proteasen, amylasen en lipasen. Zij helpen in het maag-darm kanaal bij het afbreken van eiwitten, koolhydraten en vetten en zijn voor een goede werking afhankelijk van een goede pH huishouding in het maag-darmkanaal. De maag heeft een zeer zuur milieu, terwijl de dunne darm relatief gezien een meer basisch milieu, en de dikke darm een licht zuur milieu heeft. Metabole enzymen zijn verantwoordelijk voor de structurering, reparatie en herinrichting van elke cel, elk orgaan en alle weefsels.

Mogelijke klachten veroorzaakt door een latent aanwezige verzuring:

Stadium I: klachten in het begin (al naar gelang de aanleg)

- slaapstoornissen

- obstipatie

- zure oprispingen

- beslagen tong

- cariës

- infectiegevoeligheid

- haaruitval

- huidproblemen

- spierkrampen

- depressie

- libidoverlies

- allergieën

Stadium II: klachten in een vergevorderd stadium (al naar gelang de aanleg)

- diabetes

- jicht

- hartinfarct

- reuma

- beroerte

- maagzweer

Zuurgraad regulatie

Om de zuurgraad op het juiste niveau te houden heeft het lichaam meerdere mechanismen ter beschikking: buffering, het regelmechanisme van de nieren en het ademhalingsmechanisme.

1. Buffering

Het lichaam gebruikt pH buffers in het bloed om zich te weer te stellen tegen te snelle grote veranderingen in het zuurgraadniveau. De meest belangrijke pH buffer in het bloed is bicarbonaat. Bicarbonaat is een basische stof en moet in het bloed in evenwicht zijn met koolzuur. Als er meer zure stoffen het bloed binnenstromen wordt er meer bicarbonaat geproduceerd. Als er meer basische stoffen de bloedstroom bereiken wordt er meer koolzuur aangemaakt. In beide gevallen wordt het effect op de pH geminimaliseerd. Ook kan het lichaam mineralen gebruiken om het bloed te alkaliseren. Zoals men landbouwkalk gebruikt om verzuurde grond weer alkalisch te maken, zo gaat ons lichaam calcium, magnesium, ijzer en andere mineralen roven om het bloed te alkaliseren.

2. Regelmechanisme van de nieren

Een teveel aan zuren wordt uitgescheiden door de nieren; voor een groot deel in de vorm van ammonia.

Niet vluchtige minerale zuren worden grotendeels in het bindweefsel -ook wel de “voornier” genoemd- opgeslagen en grotendeels ’s nachts uit het bindweefsel gehaald. Een te grote stroom aan zure stoffen (slechte voeding, stress, roken e.d.) kan tot uitputting leiden van de opnamecapaciteit van dit bindweefsel. In de loop der jaren kan dit leiden tot klachten en chronische ziektes.

3. Ademhaling

Het derde mechanisme om de pH onder controle te houden is de uitstoot van koolzuur. Koolzuur is een bijproduct van het zuurstofmetabolisme en wordt als zodanig door elke cel geproduceerd. Het bloed brengt koolzuur naar de longen vanwaar het uitgeademd wordt. Het ademhalingscontrole centrum in de hersenen reguleert de hoeveelheid koolzuur die uitgeademd wordt door de snelheid en diepte van de ademhaling te beïnvloeden.

Voeding en pH

De Zweedse biochemicus prof. dr. Ragnar Berg (1875 - 1956) mag beschouwd worden als de grondlegger van de kennis van het zuur-base evenwicht in de voeding. Hij ontwikkelde een theorie over de optimale verhouding tussen de hoeveelheid voedsel met een zuren-overschot en met een basen-overschot.

Ragnar Berg ging uit van het feit dat metalen oxideren wanneer ze in water met zuurstof in aanraking komen. De metalen vormen door deze oxidatie basen, terwijl niet-metalen dan zuren vormen. Vervolgens kwantificeerde Ragnar Berg de effecten daarvan in voeding.

De vrije zuren zoals appelzuur, citroenzuur, melkzuur en ascorbinezuur uit voeding hebben weinig of geen invloed op de zuur-base balans. Alle zuur smakende producten hebben een basenoverschot.

Ruwweg kan onze voeding onderverdeeld worden in twee groepen:

1. Waterrijke voedingsmiddelen.

Deze zijn meestal volumineus, rijk aan vitamines, mineralen en fytonutrienten en ze bevatten weinig calorieën. Over het algemeen hebben deze voedingsstoffen een basen-overschot. Voorbeelden zijn: fruit, groente, thee en melk.

2. Geconcentreerde voedingsmiddelen.

Deze zijn vast van structuur, rijk aan vet, eiwit en calorieën. Ze hebben over het algemeen een zuren-overschot. Voorbeelden: vlees, vis, kaas, peulvruchten, noten, zaden en granen. Suiker, koffie en alcohol zijn uitzonderingen op de regel en zijn zuurvormend.

Voor een uitgebalanceerde pH in de voeding wordt aanbevolen om 80% waterrijke voedingsstoffen te eten en 20% geconcentreerde voeding.

Om tot een verbetering van het zuur-base evenwicht te komen is het van belang in de voeding een licht basenoverschot te creëren. Dit bereikt men door een voeding rijk aan volwaardige plantaardige producten, beperkt gebruik van vis, ei, kaas en vlees en het weglaten van suiker, koffie en alcohol.

Bindweefsel ’schoonmaken’

Om bovendien tot een versnelde uitscheiding van slakken uit het bindweefsel te komen wordt tevens het gebruik van ondersteunende preparaten geadviseerd. Deze supplementen kunnen ook preventief worden gebruikt om de pH op het juiste niveau te houden. Het gebruik van voldoende en zuiver water speelt altijd een belangrijke rol bij de ondersteuning van de belangrijkste uitscheidingsorganen, de nieren en de lever.

Zuurgraad ondersteunen met Basen-complex zoals natriumbicarbonaat

Voor een ondersteuning bij de pH regulatie kan een zgn. Basen-complex worden gebruikt. Dit basen-complex bestaat uit de belangrijke alkalische buffer natriumbicarbonaat en diverse alkaliserende mineralen die door een verkeerde zuur-base balans uit het lichaam worden weggeroofd. Het basen-complex dient om een alkalische buffer in het bloed te creëren.

Natriumwaterstofcarbonaat (natriumbicarbonaat, dubbelkoolzure soda) is een witte kristallijne stof die ook wordt gebruikt in bakpoeder als rijsmiddel in plaats van gist. Als toevoeging voor levensmiddelen heeft het E-nummer E 500 (ii). Het wordt ook wel gebruikt als mild poets- of schuurmiddel, vooral in huishoudelijke context in Engeland, en als zuiveringszout, bestanddeel van maagtabletten tegen zuurbranden. Bij menging met een sterk of zwak zuur ontleedt het waarbij koolzuurgas vrijkomt.

Vroeger gebruikte men natriumbicarbonaat om dranken met "prik" te maken, ook wel sodawater genoemd. Deze stof is ook een belangrijk ingrediëntvoor veel gerechten in de Aziatische keuken en is daarom ook te vinden in veel Aziatische speciaalzaken (als Baking Soda).

Natriumwaterstofcarbonaat wordt in het lichaam in grote hoeveelheden geproduceerd door de alvleesklier om de zure maaginhoud te neutraliseren in de twaalfvingerige darm:

PH en voeding

De Zweedse biochemicus prof. dr. Ragnar Berg (1875 - 1956) mag beschouwd worden als de grondlegger van de kennis van het zuur-base evenwicht in de voeding. Hij ontwikkelde een theorie over de optimale verhouding tussen de hoeveelheid voedsel met een zuren-overschot en met een basen-overschot.

Ragnar Berg ging uit van het feit dat metalen oxideren wanneer ze in water met zuurstof in aanraking komen. De metalen vormen door deze oxidatie basen, terwijl niet-metalen dan zuren vormen. Vervolgens kwantificeerde Ragnar Berg de effecten daarvan in voeding.

De vrije zuren zoals appelzuur, citroenzuur, melkzuur en ascorbinezuur uit voeding hebben weinig of geen invloed op de zuur-base balans. Alle zuur smakende producten hebben een basenoverschot.

Zuurgraad ondersteunen met Basen-complex zoals natriumbicarbonaat

Voor een ondersteuning bij de pH regulatie kan een zgn. Basen-complex worden gebruikt. Dit basen-complex bestaat uit de belangrijke alkalische buffer natriumbicarbonaat en diverse alkaliserende mineralen die door een verkeerde zuur-base balans uit het lichaam worden weggeroofd. Het basen-complex dient om een alkalische buffer in het bloed te creëren.

Natriumwaterstofcarbonaat (natriumbicarbonaat, dubbelkoolzure soda) is een witte kristallijne stof die ook wordt gebruikt in bakpoeder als rijsmiddel in plaats van gist. Als toevoeging voor levensmiddelen heeft het E-nummer E 500 (ii). Het wordt ook wel gebruikt als mild poets- of schuurmiddel, vooral in huishoudelijke context in Engeland, en als zuiveringszout, bestanddeel van maagtabletten tegen zuurbranden. Bij menging met een sterk of zwak zuur ontleedt het waarbij koolzuurgas vrijkomt.

Vroeger gebruikte men natriumbicarbonaat om dranken met "prik" te maken, ook wel sodawater genoemd. Deze stof is ook een belangrijk ingrediëntvoor veel gerechten in de Aziatische keuken en is daarom ook te vinden in veel Aziatische speciaalzaken (als Baking Soda).

Natriumwaterstofcarbonaat wordt in het lichaam in grote hoeveelheden geproduceerd door de alvleesklier om de zure maaginhoud te neutraliseren in de twaalfvingerige darm:

NaHCO₃ + HCl → NaCl + H₂O + CO₂

Natriumcarbonaat + waterstofchloride (sterk anorganisch zoutzuur)  → Natriumchloride (keukenzout) + water (H₂O) + koolzuurgas (CO₂₎

Met een base reageert het als:

NaHCO₃ + NaOH → Na₂CO₃ + H₂O

Het maagzuur bevat onder andere zoutzuur ( = een oplossing van HCl) . De pH van maagzuur varieert tussen 1,35 en 3,50. Maagzuur maakt onderdeel uit van maagsap en het wordt gemaakt door cellen in het slijmvlies van de maagwand die maagwandklieren worden genoemd.

Maagzuur heeft een aantal functies:

       breekt voedseldeeltjes af tot kleinere deeltjes;

       denatureert eiwit en nucleïnezuren;

       zet pepsinogeen om in pepsine, een enzym dat optimaal bij lage pH werkt en eiwitketens afbreekt tot korte ketens of zelfs losse aminozuren;

       vernietigt bacteriën.

De maagwand is beschermd tegen het zuur dankzij de slijmlaag of mucus, wat niet geldt voor andere lichaamsoppervlakken (zoals de slokdarm/oesofagus). Dit verklaart het branderige onprettige gevoel in de keel na overgeven en in geval van reflux, het terugkomen van de maaginhoud in de slokdarm.

De zure maaginhoud wordt bij aankomst in de twaalfvingerige darm geneutraliseerd met zeer alkalische (basisch) natriumwaterstofcarbonaat (NaHCO₃₎ dat in grote hoeveelheden wordt geproduceerd door de alvleesklier (pancreas), maar door overproductie van basische stof NaHCO₃ omdat we te zure voeding consumeren kan de alvleesklier overbelast raken, waardoor de alvleesklier niet goed functioneren: het resultaat is meestal suikerziekte.

Gezondheid door ontzuring

De ontzuring-therapie oftewel acidose-therapie verlengt ons leven, voorkomt en heelt ziektes en verbetert ook de levenskwaliteit van rauwkosteters en oerkosteters.
In onze cultuur was Paracelsus de eerste die "de oververzuring" van het lichaam als grondoorzaak van alle ziekte bestempelde. Vanaf deze erkenning is ons leven alleen maar zuurder geworden!
De zure regen leidt er toe dat bomen hun naalden verliezen en afsterven, en dat de levende wezens die in de bosbodem leven gedecimeerd worden.
Ook wilde kruiden planten en groenten uit de biologische landbouw worden
daardoor getroffen. De zure regen valt overal neer! Niet alleen het bos sterft de zuurdood, maar ook de mens en zijn miljarden cellen zijn in gevaar.

Acidose of oververzuring is tot een volksziekte geworden. Meer dan 80 % van de bevolking van de meeste westerse landen zijn oververzuurd. Tegenwoordig zijn alleen nog de zuigelingen, leden van natuurvolkeren en zeer in evenwicht levende stressarme  rauwkosteters vrij van verzuringsstress. Op mijn laatste bijeenkomst over rauwkost heb ik een acidose-test gemaakt tussen een willekeurig aantal personen, en vastgesteld dat maar één van de vrouwen daar acidosevrij was!  De reden: Ook rauwkosteters lijden onder stress, prestatiedruk, milieuverontreiniging, en slaapgebrek. We leven jammer genoeg niet in een paradijs! Ook onze lichamelijke en geestelijke gezondheid en het levenssucces worden door zuren bedreigd.

Als een bepaalde zuurgraad in het lichaam overschreden wordt dan reageert het betroffen "zuur", en dat betekent dat deze prikkelbaar, nerveus of zelfs agressief reageert. Als iemand er niet goed uitziet dan vraagt de volksmond zich af of deze "zuur" is. Zuur zijn is niet grappig! Zo iemand voelt zich overbelast, lusteloos, moe, zwak en uitgeput.

Wat zijn de oorzaken van deze wijd verbreide acidose of oververzuring?

Ragnar Berg, een biochemicus uit Noorwegen adviseerde reeds in 1913 in zijn voedingsboek voor zwangere vrouwen, dat zij 4 maal zo veel basenvormende- als zuurvormende stoffen zouden moeten eten. Zieke personen zouden zelfs 7 maal zo veel basenvormende voeding moeten eten in vergelijking met zuurvormende.

Onze moderne geciviliseerde voedingskost staat in de verkeerde verhouding! Ongeveer 80% van onze voeding bestaat uit "zuurvormers", dit zijn voedingsmiddelen die   een zure reactie geven, zoals vlees, witmeelproducten, zoetigheden, en koffie, en maar 20 %   -  als men het al eet -  uit basenvormers zoals groenten en fruit, kruiden en zuiver water.

De zuren in ons lichaam komen in het bijzonder uit de volgende bronnen: vlees en vis, koffie en zwarte thee, coladranken, alcohol, medicamenten, conserveringsmiddelen, suiker en andere zoetigheid, witmeel en melkproducten.

Vlees belast ons met urinezuur, coladranken met fosforzuur, suiker en witmeelproducten met azijnzuur, kaassoorten met salpeterzuur,  varkensvlees met zwavelzuur, nicotine met nicotinezuur, pijnstillers zoals aspirine met acetylsalicylzuur, lichamelijke inspanning met melkzuur, wijn met wijn- en zwavelzuur, koffie en zwarte thee met  het GERB- en chlorogeen zuur, en koolzuurhoudend water met koolzuur. Ook milieuvergiften zoals lood en cadmium en tandvergiften zoals amalgaam en palladium reageren zuur in het lichaam.
Daarbij komt zoutzuur door stress, angst, zorgen, ergernis en vermoeidheid. Voeg daarbij de zuren die ontstaan door een ontspoorde stofwisseling, ten gevolge van slechte combinaties en waarvan brandend maagzuur het bewijs is...

Niet alleen onze ongezonde eetgewoonten, maar ook onze stresserende levenswijze, brengen ons zuur-basen-evenwicht uit balans. Door stress en te weinig slaap, te weinig ontspanning, zorgen zoals toekomstangsten en
te weinig beweging in de frisse lucht verzwaren we voortdurend  onze "zuur-basen-rekening" en geraken altijd meer in "de rode cijfers". Als we moe zijn gunnen we ons maar zelden een rustpauze, een ontspanningsfase of een middagdutje, maar "pushen" of "doperen" ons in de plaats daarvan met zuurvormers zoals koffie, zoetigheden en energiedranken of coladranken die onze rekening nog meer in het zuur drijven.
Om te voorkomen dat onze cellen door deze zuren vernietigd en verzuurd worden, spant het lichaam  zich tegen bijna iedere prijs in, om de zuurgraad van het bloed constant tussen 7,2 en 7,4 te houden. Om te overleven is het daarom gedwongen de overmaat aan zuren aan lichaamseigen mineralen te binden, deze daarmee te neutraliseren en ze als slakken in het lichaam op te slaan. Uit de verbinding van het zuur met sporenelementen en mineraalstoffen vormt zich een "slak" welke door de scheikundige "zout" genoemd wordt.

De graad van de verslakking neemt toe met de leeftijd. Tot het 15^de levensjaar bestaat 7 % van het lichaam uit slakken, tot het 30^ste levensjaar verhoogt het percentage tot 15%, en tot het 50ste levensjaar verhoogt het percentage tot 25%, van het 50ste  tot het 60^ste levensjaar stijgt het tot 32%, en boven het 60ste jaar tot 40% (volgens Erich Roucka in Ötinger/Beck, "Emotionele en lichamelijke gezondheid door ontzuring"). "Veroudering" zou men dus kunnen noemen als een voortgeschreden vorm van demineralisatie en oververzuring.

Het voortdurend verbruik van lichaamseigen mineraalstoffen en sporenelementen met als doel het neutraliseren van zuren, veroorzaakt verval van onze schoonheid en jeugdigheid en onze lichamelijke en geestelijke emotionele en seksuele krachten. Aan het einde van deze droevige ontwikkelingen staat een totaal verslakt-, uitgeteerd oud mens zonder haren op het hoofd, die niet alleen de haren, maar ook al lang alle tanden in de strijd aan het "zuurfront" opgeofferd heeft, en wiens botten zo week, zwak en gedemineraliseerd zijn dat een bovenbeenbreuk ontstaat bij de minste val. Misschien heeft dezelfde oude persoon ook reeds kunstmatige heupgewrichten uit het onderdelenmagazijn van de geneeskunde ingezet gekregen.

Waar zet het lichaam zijn slakken af, waar liggen de zuurdepots? Het lichaam slaat de slakken in relatief levensonbelangrijk weefsel op, namelijk in vet- en bindweefsel, pas dan, als deze depots overvuld zijn, worden de zuren in het spierweefsel gedeponeerd. Het lichaam gebruikt het vet- en bindweefsel dus regelrecht als "afvalstortplaats". Hier worden de ontzuringsmassages ter ontslakking en ontzuring geadviseerd.
Hier is sprake van diep ingrijpende bindweefsel- en lymfemassages, die door deze acidose-expert ontwikkeld werden, om slakken op te lossen en langs de gebruikelijke uitscheidingsorganen uit te scheiden.

De graad van slakkendichtheid bepaalt onze lichamelijke maar ook onze geestelijke gezondheid ! De voortschrijdende oververzuring en verslakking van ons lichaam belemmert de voortstroming van de
lichaamsappen, belemmert de celstofwisseling, doet vele enzymatische processen teniet, verstoort de vertering, wurgt de levensenergie en leidt tot een verlies van levenskracht en levensvreugde, maar ook tot de meest uiteenlopende beschavingsziekten.
Dr. Renate Collier zegt: Aan het begin van ieder ziekteproces staat zonder uitzondering de oververzuring".  Het is daarbij belangrijk dat in vroeg stadium - dus voor ieder uitbreken van ziekte - de zuurgraad door metingen met een indicatorpapier (apotheek) te controleren. Bovendien werkt de oxidatieproces in ons lichaam sterk in de hand, waardoor ziekteprocessen versneld worden.

Hoe weinig kennis vele artsen van verzuring hebben, blijkt uit het volgende voorbeeld.

Een inwoner uit Landeck, Oostenrijk, had de pH-waarde van haar urine getest en bemerkt dat deze te zuur was. Met deze informatie zocht zij een huisarts op. De bloedproef gaf een volledig normale waarde weer - ik vermeldde reeds dat in het bloed altijd een zeer begrensde pH-waarde van 7,2 tot 7,4 behouden moet worden - en de arts vertelde zijn patiënte dat ze niet oververzuurd was en zich daar over geen zorgen hoefde te maken!

De Chinese geneeskunde weet al duizenden jaren lang: "Wat de nieren en blaas niet kunnen uitscheiden, dat moet de darm uitscheiden. Wat deze echter niet kunnen uitscheiden, dat moeten de longen doen. Als alle tezamen niet genoeg giftstoffen kunnen uitscheiden, dan moet de huid inspringen. En wat tenslotte de huid niet meer kan uitscheiden, dat leidt tot de dood"

Door het vullen van het weefsel met zuren en slakken komen onplezierige lichamelijke en geestelijke sensaties als onlusten, matheid en overbelasting. Bij een "latente" of langzaam inzettende acidose treden hoofdpijnen, slechte adem, duizeligheid, huidonreinheden zoals mee-eters en pukkels op, een beslagen tong en cellulitis. Verdere symptomen van het beginstadium van acidose of verslakking kunnen zuurbranden, cariës, eczeem, verstopping, ringen om de ogen, en haaruitval zijn.
Als slakken tenslotte in het spierweefsel worden gedeponeerd kan het tot pijnlijke spierspanningen, reuma en jicht komen. Gaat men door met deze verzurende levenswijze, dan haalt het lichaam de calcium ter neutralisering van de zuren uit de botten en bloedvaatwanden. De gevolgen zijn spataders, doorbloedingsstoornissen, osteoporose, een hoge cholesterolspiegel, aambeien, arteriosclerose en afzettingen in de aders.
De voortschrijdende oververzuring en verslakking kan dan tot chronische "verzuringsziekten" leiden zoals nier- en galstenen, open benen, hartinfarct, kanker, beroerte, spijsverteringsziekten, grijze staar, en leverbeschadigingen. Al deze ziektes "groeien" op een zure voedingsbodem, dat betekent dat ze een bepaald zuur milieu nodig hebben om te kunnen ontstaan.

Het lichaam verbruikt ter neutralisering van de gevaarlijke roofbouw zijn eigen substanties. Eerst wordt de haarbodem gedemineraliseerd met het gevolg van haaruitval bij mannen en bij vrouwen na de
overgangsjaren. De haaruitval bij mannen op altijd jonger wordende leeftijd is  voor 90 - 95% tot de mineraalstoffen-afbouw in de haarbodem door de oververzuring van het organisme te herleiden.

De vrouwen hebben tot het inzetten van de menopauze een voordeel. Hildegard von Bingen schreef al in de 11de eeuw: "De vrouw scheidt tijdens haar vruchtbare periode eenmaal in de maand haar slechte vloeistoffen uit." Tegenwoordig zouden we van 'slakken' of ' zuren' spreken.  Vrouwen heten ook daarom "het schone geslacht te zijn", omdat ze hun jeugdige uitzicht vaak tot hoge ouderdom bewaren tot pas op hogere ouderdom als zij hun haren verliezen.  Statistisch worden ze gemiddeld 7 jaar ouder dan mannen.

Het lichaam trekt mineraalstoffen ter buffering van de zuren uit de haarbodem, haren, huid, botten, tanden, kraakbeen, nagels en in extreme gevallen ook uit organen en bloedvaten.  Het is fataal, dat in onze levensmiddelen op grond van de zure regen, de opgefokte opkweek van de cultuurplanten en de industriële verwerking van de planten met pesticiden en kunstmest nog maar een klein deel van de mineraalstoffen en sporenelementen bevatten als vroeger. Zo is bijvoorbeeld het calciumgehalte van broccoli tussen 1985 en 1996 voor 69% verminderd. Op grond van toenemende demineralisering ontstaan mineraalstof-gebreksziektes zoals cariës bij calcium- en fluorgebrek, onvruchtbaarheid bij molybdeengebrek,  haaruitval bij zink- en calciumgebrek, bloedarmoede bij koper- en ijzergebrek, krop bij jodiumgebrek, osteoporose bij calciumgebrek, en diabetes bij chroomgebrek.

Het lichaam probeert vertwijfeld zuren over het grootste uitscheidingsorgaan, de huid, uit te scheiden, wat tot zweetvoeten, acné, mee-eters, huidjeuk, roos, neurodermitis, ontstekingen en schimmelziekten leidt.  Tachtig procent van de Duitse bevolking lijdt onder voetschimmelziekten en ongeveer 60% wordt door candida getroffen.
Schimmelziektes gedijen alleen maar in een zuur milieu met en pH-waarde van 4 tot 6. De stofwisselingsgiften ervan zoals acetyldehyde kunnen zenuw- en hersenfuncties beschadigen, en tot geheugenverlies, depressie, agressie, hyperactiviteit en concentratiestoornissen leiden.

Vrouwen voelen zich na de menstruatie vaak als nieuwgeboren, omdat ze dankzij hun maandelijkse bloeding grote hoeveelheden zuren en slakken uitscheiden. Vrouwen die weinig of zelfs niet oververzuurd zijn, hebben een kortere periode en vaak niet iedere maand maar alleen maar alle twee tot drie maanden, zoals dit ook bij natuurvolkeren normaal is.  Meestal pas na de wisseljaren krijgen ze verzuringsziektes zoals reuma, osteoperose, en haaruitval, waar mannen al wezenlijk vroeger aan lijden.
Als vrouwen dan hormonen nemen, dan wordt de maandelijkse bloeding kunstmatig onderdrukt, en daarmee verbonden neemt de verzuring toe en verhoogt de calciumroof uit de botten en de kans op ostheoperose. De hormoontherapie is geen oorzakentherapie, maar een wegstopmethode.

Ik ken een 80-jarige vrouw, die op grond van rugklachten oestrogenen innam, en hoewel deze meer dan 80 jaar oud was kreeg ze weer menstruaties.

Vrouwen "parkeren" vaak hun zuren bij voorkeur aan de bovenarmen, heupen, zitvlak, bovenbenen en aan de binnenkant van de knieën. Het kan met een stompe knijpgreep in het genoemde weefsel vastgesteld worden, of dit acidose bevat. Als het weefsel gelatineachtig aanvoelt en pijn doet, dan heeft u acidose! Geneutraliseerde zuren of slakken zijn in de vorm van cellulitis of sinaasappelhuid zichtbaar. Cellulitis kan daarom niet met dure crèmes "weggetoverd" worden, zoals de reclames en de huidspecialisten altijd opnieuw beklemtonen, maar met ontzuring door voedingsveranderingen, betere ademhaling, meer beweging en een ontgiftigingsprogramma succesvol behandeld worden.

Hoe meer zuren er "geparkeerd" worden, hoe meer PMS-symptomen ? Pre Menstruele Syndromen" de vrouwen ondervinden, zoals hoofdpijn of waterophopingen ter verdunning van de zuren, en des te slechter wordt de mentale conditie.

Het is niet te geloven dat de meeste reguliere artsen nog nooit iets van verzuring of "acidose" hebben gehoord, alhoewel dit als de hoofdoorzaak van nagenoeg bijna alle chronische ziekten, zoals o.a. het Chronisch Vermoeidheidssyndroom/Myalgische Encefalomyelitis, moet worden gezien. Helaas zijn de meeste reguliere artsen hongvaste "vakidioten", die niet buiten hun specifieke vakgebied die ze geleerd hebben, kunnen of willen zien. Totaal vernieuwende inzichten en visie die zelfs wetenschappelijk door innovatie wetenschappers zijn bestudeerd en bewezen, kunnen zeer moeilijk door reguliere artsen en specialisten geaccepteerd worden.
De essentie van goede alkalische (basen) overvloedige voeding, het belang van dagelijkse lichaamsbeweging en methoden ter afbouw en controle van stress, worden nog onvoldoende onderkend. Als Dr. Collier het waagde om bij haar patiënten de buikmassage van Dr. Mayr aan te leren, werd zij uit de Bond van Mayr-artsen gezet. Zij vindt het belachelijk, omdat het om de ontvoogding van de mens gaat en niet om hun afhankelijkheid van de "In het Wit geklede Halfgoden" te houden.

Hoe ziet een succesvolle ontslakking en ontzuring, waarbij een overwegend basische levenswijze er uit?

We zouden onze voeding op overwegend basisch volwaardig voedsel met weinig of helemaal geen vlees moeten afstemmen.

De beste basenleveranciers zijn: kruidenthees, groenten, salades, fruit, wilde kruiden en kiemen.
Zuurvormers zoals koffie, zoetigheid, vis en vlees zouden zoveel mogelijk beperkt of vermeden moeten worden.
Bijzonder basenrijk zijn: papaja’s, abrikozen, vijgen, olijven, kikkererwten, graangrassen, en wilde kruiden.

Ontzuringspreparaten uit de apotheek zijn in geen enkel geval geschikt, zeker niet tijdens een vastenkuur. Volgens Dr. Collier leiden deze tot afzettingen aan de bloedvaatwanden en tot verkalking.

Voor de neutralisering van zuren die op dat moment aanwezig zijn, of voor de oplossing van slakken deugen eigenlijk alleen mineralen en sporenelementen uit planten, die door geen enkelei hitte-inwerking gedenatureerd mogen zijn. Kruiden, graangrassen, groenten en kruiden - liefst uit biologische teelt - komen hiervoor in aanmerking.

Belangrijk voor de succesvolle ontzuring en ontslakking zijn naast een basen-overschot en een mineraalstofrijke voeding diepgaande bindweefsel- en lymfemassages, vooral van het hoofd, nek, benen, rug, en buik. Het complex van het bindweefsel is drie maal zo groot als de lever en wordt als "voor-nier" bestempeld.

De graad van de zuur-opslag laat zich aan de toestand van het bindweefsel vaststellen. Het onderliggende celweefsel wordt bij de acidose vast, geleiachtig als "schommelpudding" en reageert pijnlijk op druk. Zonder acidose-massage duurt een ontgiftiging wezenlijk langer. Door de opgeloste zuren kunnen klachten zoals bijvoorbeeld hoofdpijnen optreden.

Acidose-massages zijn  bijzonder gedurende een vastenkuur of fruit- of sappenkuur zeer interessant : terwijl het lichaam gedurende deze tijd zeer intensief ontzuurt en ontslakt.
Daarnaast zou een vasten- of fruitkuur, met regelmatige darmreiniging door hydro-colon therapie begeleid moeten worden.

Belangrijk zijn rust en slaap, harmonie op het werk, evenals in het privé-leven, baden zoals rompwikkels, ook twee tot drie maal per week voetbaden gedurende ongeveer een uur, trekken de zuren uit het lichaam.
Belangrijk is regelmatige beweging en frisse lucht. Cellulitis verdwijnt vaak al na enige maanden, en er komt nieuwe haargroei zelfs bij jarenlange kaalhoofdigheid!
Dit heb ik zelfs bij een slager beleefd. Op zijn spiegelglad kaal hoofd ontwikkelde zich een dos nieuwe haren. Slaapstoringen en nervositeit verdwenen. De stemming verbetert, en men wordt vervuld met levensvreugde, optimisme en humor. Men kan zich beter concentreren, en het geheugen functioneert weer. Hoofdpijnen en menstruatieklachten behoren tot het verleden. Als we ons niet weer met nieuwe zuren belasten, hoeven we geen angst meer voor de ouderdom te hebben, omdat we de zogenaamde beschavingsziekten de "zure voedingsbodem" weggenomen hebben, op welke deze gedijen.

PH en voeding

De Zweedse biochemicus prof. dr. Ragnar Berg (1875 - 1956) mag beschouwd worden als de grondlegger van de kennis van het zuur-base evenwicht in de voeding. Hij ontwikkelde een theorie over de optimale verhouding tussen de hoeveelheid voedsel met een zuren-overschot en met een basen-overschot.

Ragnar Berg ging uit van het feit dat metalen oxideren wanneer ze in water met zuurstof in aanraking komen. De metalen vormen door deze oxidatie basen, terwijl niet-metalen dan zuren vormen. Vervolgens kwantificeerde Ragnar Berg de effecten daarvan in voeding.

De vrije zuren zoals appelzuur, citroenzuur, melkzuur en ascorbinezuur uit voeding hebben weinig of geen invloed op de zuur-base balans. Alle zuur smakende producten hebben een basenoverschot.

Zuurgraad ondersteunen met Basen-complex zoals natriumbicarbonaat

Voor een ondersteuning bij de pH regulatie kan een zgn. Basen-complex worden gebruikt. Dit basen-complex bestaat uit de belangrijke alkalische buffer natriumbicarbonaat en diverse alkaliserende mineralen die door een verkeerde zuur-base balans uit het lichaam worden weggeroofd. Het basen-complex dient om een alkalische buffer in het bloed te creëren.

Natriumwaterstofcarbonaat (natriumbicarbonaat, dubbelkoolzure soda) is een witte kristallijne stof die ook wordt gebruikt in bakpoeder als rijsmiddel in plaats van gist. Als toevoeging voor levensmiddelen heeft het E-nummer E 500 (ii). Het wordt ook wel gebruikt als mild poets- of schuurmiddel, vooral in huishoudelijke context in Engeland, en als zuiveringszout, bestanddeel van maagtabletten tegen zuurbranden. Bij menging met een sterk of zwak zuur ontleedt het waarbij koolzuurgas vrijkomt.

Vroeger gebruikte men natriumbicarbonaat om dranken met "prik" te maken, ook wel sodawater genoemd. Deze stof is ook een belangrijk ingrediëntvoor veel gerechten in de Aziatische keuken en is daarom ook te vinden in veel Aziatische speciaalzaken (als Baking Soda).

Natriumwaterstofcarbonaat wordt in het lichaam in grote hoeveelheden geproduceerd door de alvleesklier om de zure maaginhoud te neutraliseren in de twaalfvingerige darm:

NaHCO₃ + HCl → NaCl + H₂O + CO₂

Natriumcarbonaat + waterstofchloride (sterk anorganisch zoutzuur)  → Natriumchloride (keukenzout) + water (H₂O) + koolzuurgas (CO₂₎

Met een base reageert het als:

NaHCO₃ + NaOH → Na₂CO₃ + H₂O

Het maagzuur bevat onder andere zoutzuur ( = een oplossing van HCl) . De pH van maagzuur varieert tussen 1,35 en 3,50. Maagzuur maakt onderdeel uit van maagsap en het wordt gemaakt door cellen in het slijmvlies van de maagwand die maagwandklieren worden genoemd.

Maagzuur heeft een aantal functies:

       breekt voedseldeeltjes af tot kleinere deeltjes;

       denatureert eiwit en nucleïnezuren;

       zet pepsinogeen om in pepsine, een enzym dat optimaal bij lage pH werkt en eiwitketens afbreekt tot korte ketens of zelfs losse aminozuren;

       vernietigt bacteriën.

De maagwand is beschermd tegen het zuur dankzij de slijmlaag of mucus, wat niet geldt voor andere lichaamsoppervlakken (zoals de slokdarm/oesofagus). Dit verklaart het branderige onprettige gevoel in de keel na overgeven en in geval van reflux, het terugkomen van de maaginhoud in de slokdarm.

De zure maaginhoud wordt bij aankomst in de twaalfvingerige darm geneutraliseerd met zeer alkalische (basisch) natriumwaterstofcarbonaat (NaHCO₃₎ dat in grote hoeveelheden wordt geproduceerd door de alvleesklier (pancreas), maar door overproductie van basische stof NaHCO₃ omdat we te zure voeding consumeren kan de alvleesklier overbelast raken, waardoor de alvleesklier niet goed functioneren: het resultaat is meestal suikerziekte.

Bron en literatuur:

• Acidose-therapie van dr. Renate Collier
• Halima Neumann, "Stop der Azidose, Allergiëen und Haarausfall",Fürhoff-Verlag.
• Renate Collier:'Wie neugeboren durch Darmreinigung", Graefe und Unzer.
• Michael Worlitschek, " Die Säure-Basen Haushalt" Haug-Verlag.