Chlorofyl

C h l o r o f y l = z o n n e-e n e r g i e
Chlorofyl is wat men noemt het bladgroen van een plant, de pigmentstof die planten hun groene kleur geeft. De plant heeft dat nodig bij het proces van het omzetten van zonne-energie in koolhydraten. Men noemt dit fotosynthese.
Chlorofyl (hoewel het een natuurlijk bestanddeel van onze voeding zou moeten uitmaken) heeft een uitgebreid therapeutisch werkingsgebied.
Chlorofyl en hemoglobine (de ijzerhoudende kleurstof van de rode bloedlichaampjes) hebben nagenoeg dezelfde structuur, met dit verschil dat chlorofyl magnesium bevat, waar bij hemoglobine ijzer zit. Uit onderzoek bij proefdieren is gebleken dat chlorofyl zich gedeeltelijk kan omzetten in hemoglobine zodat het een goed idee is chlorofyl in te zetten bij bloedarmoede.
In de boekjes van dr.Ann Wigmore (zie: literatuur) kan men uitgebreid lezen over de geschiedenis van Ann Wigmore zelf en het hoe en waarom van chlorofyl.
In barre oorlogsomstandigheden groeide zij op in een dorp in Europa.
Samen met haar oma verzorgde ze de schapen en ze hielden zich in leven met roggebrood, wortelen en vers gras. Toen de omstandigheden nog ernstiger werden spoorde haar oma haar aan voortdurend op vers gras te kauwen en uiteindelijk vindt zij dat ze haar leven te danken heeft aan haar oma die haar in deze omstandigheden dit leerde.

Toen ze een tiener was emigreerde ze naar de Verenigde Staten en had een uitstekende gezondheid en een volkomen gaaf gebit. Ze past zich aan de leef- en voedingsgewoonten in Amerika aan en na een aantal jaren in de V.S. verslechtert haar gebit en bovendien wordt zij ernstig ziek. Ze herinnert zich de karige jaren waarin ze opgroeide bij haar oma, past dit weer toe op zichzelf en geneest.
Dit was het begin van haar zoektocht naar de inhoudsstoffen van de diverse grassoorten in de wereld en uiteindelijk bleken 7 grassen van goede kwaliteit te zijn, rogge, timotheegras, broome, tarwegras, luzerne, gierstgras en boekweit.

Om een nog betere keuze te kunnen maken welke van de 7 soorten de beste zou zijn, wilde zij de natuur zelf laten beslissen en zij zette in een kamer 7 potten met gras, liet er eerst een klein katje op los, dat overal aan snuffelde en uiteindelijk het tarwegras uitkoos om op te gaan kauwen.
Ze herhaalde het experiment met een geleende hond en ook deze verkoos het tarwegras.
Het is uitermate boeiend haar beide boeken te lezen, waarin ze bovendien een sobere maar gezonde voeding voorstaat.
In feite volgt ze de leer van Hippocrates, de vader van de geneeskunst, die 2400 jaar geleden al zei: "Laat levend voedsel uw medicijn zijn."
Om het verhaal hier niet te lang te maken (inmiddels is er wel meer onderzoek en ervaring met het gebruik van chlorofyl) schrijf ik hier nog wat over de werking van chlorofyl in tarwegras en de ziekten waar het een goede uitwerking op heeft.
De werking van chlorofyl in tarwegras:
Het bevordert de bloedvorming (chlorofyl en hemoglobine hebben bijna dezelfde structuur).
Het is desinfecterend, reinigend voor de mens in het algemeen.
Het verbetert de celademhaling.
Het normaliseert de bloeddruk zowel bij hyper- als hypotensie.
Het verbetert de bloedsomloop.
Het neutraliseert bespuitingen op fruit en groente.
Het bevordert de overlevingskans bij te veel straling.
Het zuivert de lever.
Het geeft energie.
Het verbetert het immuunsysteem.
Het heeft een urinezuurverlagende werking.
Het verbetert de structuur van het tandvlees.
Het reinigt en ontsmet de darmen
Het heeft een anti-bacteriële werking.
Het helpt bij infecties.
Het helpt open wonden herstellen
Het is een middel om te steriliseren.
Het neutraliseert gefluorideerd water.
Het bindt giftige metalen als kwik, lood, cadmium, aluminium en arseen.
Het is dus nuttig bij het saneren van amalgaam in het gebit. (zie ook betreffende links)

Al met al heeft chlorofyl een breed werkingsgebied en kan naast een sober en volwaardig basisdieet worden ingezet bij:

kanker
hart- en vaatziekten
verstopping
depressies
vermoeidheid
bescherming tegen bestraling
slechte adem
reguleert de eetlust
hoofdpijnen
suikerziekte
huidaandoeningen zoals psoriasis en eczeem, acné, huidallergie
overgangsklachten
verstijfde spieren, artrose
allergische reacties verminderen op den duur vanwege het weerstandsverhogend effect
(denk hierbij aan hooikoorts, galbulten, netelroos)
inwendige zweren, maag- en darmzweren
hepatitis/b
nierziekten
dikke enkels
reguleert de bloeddruk (zowel te hoog als te laag)
astma
glaucoom
jicht, gewrichtsontsteking
allerlei beschavingsziekten
spataderen
aambeien
brand- en snijwonden (voorkomt infectie).

Voor verdere informatie verwijs ik dan maar naar de boekjes van Ann Wigmore zelf. Chlorofyl bevindt zich in groene bladgroenten, zoals b.v. spinazie e.a. Preparaten met chlorofyl zijn o.a. spirulina en chlorella (algen), welke laatste een hoger chlorofyl gehalte schijnt te hebben. Voor de doeners onder u nog enkele aanwijzingen van Ann Wigmore over het kweken van tarwegras. Van belang is dat tarwegras in een schone omgeving gekweekt wordt omdat chlorofyl alle giftige stoffen absorbeert.
Als het gras ongeveer 18 cm hoog is, is het geschikt om te oogsten.
Het gras groeit het best op wat zand en turf.
Geef de planten veel frisse lucht en licht, regelmatig water geven.
Het sap verkrijgt men b.v. door op het gras te kauwen en de pulp uit te spugen of d.m.v. een gewone vleesmolen.
Gebruik geen sapcentrifuge, daar de snel bewegende mesjes het chlorofyl oxyderen.